Χιούμορ και αγωνία
Κούκλες από στάχτη. Ανθρώπινα κεφάλια από αλάτι που λιώνει σταδιακά καθώς σταγόνες νερού πέφτουν αργά από ψηλά. Σαπούνια που στην «καρδιά» τους κρύβουν ένα σφυροδρέπανο. Παλτό που δεν σε ανακουφίζει από το κρύο, αλλά σε βασανίζει από το βάρος. Χαρτογραφήσεις «χωρών» που μεταλλάσσονται διαρκώς. Τσιρότα ή κλειδιά σαν κοσμήματα. Γυναικείες ποδιές φτιαγμένες από μικρά τάματα. Στο εικαστικό σύμπαν της Γιούλας Χατζηγεωργίου, η «παραδοσιακή» χρήση των αντικειμένων αμφισβητείται διαρκώς. Τα υλικά έχουν διαφορετικές λειτουργίες και αποστολή. Και το «επιμύθιο» έχει πάντα χιούμορ ή υπόγεια οδύνη ή και τα δύο ταυτόχρονα, και επιπλέον αισθητή τη διαρκή κοινωνικοπολιτική και προσωπική αγωνία αυτής της Κύπριας εικαστικού.