Αρχή

Είναι μεγάλη η δύναμη του like

Συνέντευξη στην Γιούλη Επτακοίλη

Πίσω από την εξαιρετική σειρά Greece Revisited, με ελληνικά αντικείμενα που παντρεύουν ιδανικά την παράδοση με το ντιζάιν, βρίσκεται μια ομάδα σχεδιαστών που κάνει θαύματα. Ας γνωρίσουμε τους «We Design».
Τσάντες που παραπέμπουν στη χάρτινη συσκευασία που τυλίγει τα ψάρια ο ψαράς της γειτονιάς, παρεό όπου φιγουράρουν ο Χατζιδάκις και ο Καβάφης, αλλά και κλασικές ελληνικές φιγούρες, ένας παπάς ή μια γιαγιά. Ένα κανάτι σε σχήμα χωνιού, μια μπιζουτιέρα με μεταλλικό καπάκι που θυμίζει… φρεάτιο και ευφάνταστα μπλουζάκια με ήρωες του ’21. Η πρώτη μου επαφή με τη δουλειά των «We Design», ήταν μέσω της σειράς Greece Revisited. Αντικείμενα με έντονο άρωμα Ελλάδας, εμπνευσμένα από τους μύθους, την ιστορία, την καθημερινότητα, τους ανθρώπους, ισορροπούν περίτεχνα μεταξύ αισθητικής και χρηστικότητας, επαναπροσδιορίζουν το φολκλόρ και την παράδοση και τα παρουσιάζουν με πρωτοτυπία και χιούμορ. Ψάχνοντας λίγο περισσότερο, ανακάλυψα ότι οι «We Design» είναι η Θεανώ Πετρίδου (γραφίστρια), Φίλιππος Φωτιάδης (αρχιτέκτονας) και Σέργιος Φωτιάδης (βιομηχανικός σχεδιαστής) και σχεδιάζουν… τα πάντα: κατοικίες, χρηστικά αντικείμενα, εταιρικές ταυτότητες, ιστοσελίδες.
Μέσω της Θεανώς Πετρίδου, προσπάθησα να μάθω περισσότερα γι’ αυτήν τη δημιουργική τριάδα, ξεκινώντας από το πιο φρέσκο τους δημιούργημα, τη σειρά Greece Revisited. «Θα έλεγα ότι προέκυψε κάπως βιωματικά. Έχουμε πολλές ιδέες που πατάνε στην Ελλάδα, και εμπνέονται απ’ αυτήν. Οπότε τις καταγράψαμε, τις εμπλουτίσαμε, τις επεξεργαστήκαμε και παρουσιάσαμε αυτή τη σειρά», μας λέει η Θεανώ Πετρίδου. «Ούτως ή άλλως υπάρχει η τάση. Εμφανίζονται διαρκώς ομάδες και μεμονωμένοι σχεδιαστές που επανεξετάζουν το ελληνικό ενθύμιο, το ελληνικό σουβενίρ, προσεγγίζοντάς το με ευρηματικότητα και πρωτοτυπία. Καταθέσαμε κι εμείς τις προτάσεις μας, οι οποίες βάση έχουν τη χρηστικότητα. Μας αρέσει τα αντικείμενα που παρουσιάζουμε να είναι χρηστικά και γι’ αυτό στη συγκεκριμένη σειρά, όπως μπορεί να αντιληφθεί κανείς, τα διακοσμητικά στοιχεία είναι μετρημένα».
Άρα η χρηστικότητα είναι προϋπόθεση; Μπαίνω στον πειρασμό να ρωτήσω. «Δεν θεωρώ ότι είναι προϋπόθεση αλλά εμείς όταν βλέπουμε ένα αντικείμενο το πρώτο που σκεφτόμαστε, είναι ‘’εντάξει ωραίο είναι, αλλά τι κάνει; Πώς λειτουργεί;». Πολύς λόγος γίνεται τώρα τελευταία για το τι σημαίνει ελληνικότητα σήμερα, και πώς αυτή εκφράζεται, επισημαίνω. «Γίνεται μια γόνιμη επανεξέταση με στόχο να δούμε τις μας εκφράζει. Κάποια πράγματα θεωρώ ότι είναι πολύ ξεπερασμένα και πρέπει να τα δούμε αλλιώς. Δεν μιλάω θεωρητικά αλλά βασισμένη στην ανταπόκριση που έχουν τα αντικείμενά μας. Οι πωλήσεις δείχνουν ότι στο εξωτερικό θέλουν το διαφορετικό, τους αρέσει, το αναζητούν. Γι’ αυτό και η συγκεκριμένη σειρά έχει μέλλον. Έχουμε ήδη παρουσιάσει περίπου 40 αντικείμενα και συνεχίζουμε. Συνεργαζόμαστε με ανθρώπους στην Ολλανδία, την Αγγλία, τη Γαλλία. Το e-shop, επίσης, είναι κάτι πολύ καλό για τη δουλειά μας, γιατί μας ανοίγει κανάλια στο εξωτερικό και επιπλέον μας έχει βοηθήσει το γεγονός ότι πολλοί Ελληνες δραστηριοποιούνται εκτός Ελλάδας τα τελευταία χρόνια».
Η σειρά Greece Revisited, «παίζει» με πολλά υλικά: τσιμέντο, ξύλο, δέρμα, κεραμικό, ύφασμα, τσόχα. Η φαντασία οργιάζει. «Οχι, ότι δεν έχουμε προβλήματα», με διακόπτει η Θεανώ Πετρίδου. «Αν και επιμένουμε να κάνουμε την παραγωγή στην Ελλάδα, παραμένει δύσκολη υπόθεση. Όχι μόνον όσον αφορά το κόστος αλλά και επειδή δεν υπάρχουν δυνατότητες, δεν υπάρχουν κατασκευαστές, υλικά ή μηχανήματα».

«Δεν κάνουμε ντιζάιν για το ντιζάιν»
Η We Design πήρε σάρκα και οστά το 2001. Η φιλία και η αμοιβαία εκτίμηση των τριών συνεργατών, έγινε επαγγελματική σχέση. Οι ρόλοι μοιράστηκαν η φιλοσοφία παραμένει ίδια, όπως και η αγάπη για τη δουλειά τους που είναι και το μοναδικό ίσως όπλο να αντιμετωπίσει κανείς την κρίση με ό,τι αυτή συνεπάγεται. «Σίγουρα, δεν αποτελούμε εξαίρεση», εξηγεί η Θεανώ Πετρίδου. «Δουλεύουμε περισσότερα με λιγότερα χρήματα. Αλλά συνεχίζουμε γιατί έχουμε την ανάγκη να δημιουργήσουμε και να αφήσουμε κι εμείς το αποτύπωμά μας. Αναρωτιέμαι συχνά με ποιον τρόπο μπορεί να παραμείνει κανείς δημιουργικός. Τι να πω… Το βασικό είναι να αγαπάς πολύ αυτό που κάνεις. Επίσης, βοηθούν πολύ οι συνεργάτες μας, τα παιδιά που αποτελούν την ευρύτερη ομάδα της We Design. Προσέχουμε να είναι νέοι».
Υπάρχει δυναμικό; Ρωτάω την Θεανώ Πετρίδου. «Εξαιρετικό! Είμαι πολύ αισιόδοξη. Μπορεί να μην υπάρχει τόση παιδεία όσον αφορά το σχέδιο. Και το λέω γιατί στη δική μου εποχή για να γίνεις γραφίστας έπρεπε να ξέρεις να ζωγραφίζεις. Κάτι που δεν το βλέπω τα τελευταία χρόνια. Αλλά επειδή πια δεν χρειάζεται να αγοράσεις ένα βιβλίο για να δεις τι γίνεται στο εξωτερικό, αλλά έχεις πρόσβαση σχεδόν στα πάντα, όταν θέλεις να εξελιχθείς και να βοηθηθείς, υπάρχει έδαφος. Σίγουρα δεν μπορούμε να μιλάμε για ελληνική σκηνή. Εχουν γίνει βήματα, έχουν διακριθεί ελληνικά γραφεία στο εξωτερικό αλλά βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή». Εν κατακλείδι, ποια είναι η φιλοσοφία της We Design; «Δεν ξέρω αν είναι φιλοσοφία αυτό που θα πω, αλλά προσπαθούμε πίσω από κάθε δουλειά μας να υπάρχει μια ιδέα που να είναι λειτουργική. Θα χρησιμοποιήσω τη λέξη concept, αλλά δεν βρίσκω άλλη τόσο ευθύβολη. Λοιπόν, δεν κάνουμε ντιζάιν για το ντιζάιν. Για να το βλέπουμε εμείς και να χαιρόμαστε μεταξύ μας. Πρέπει να απευθύνεται στο κοινό. Η εφαρμοσμένη τέχνη, η γραφιστική, η αρχιτεκτονική, το product design δεν πρέπει να μιλάει μόνο στο συναίσθημα, πρέπει να λειτουργεί, να βρίσκει ανταπόκριση και να δουλεύει». Άρα, μάλλον η Θεανώ Πετρίδου στο ερώτημα αισθητική ή χρηστικότητα θα διάλεγε το δεύτερο, συμπεραίνω. «Κάθε άλλο», με διορθώνει. «Θα διάλεγα την αισθητική γιατί έχει να κάνει με όλα. Με την παιδεία, με τη στάση σου στη ζωή και στη δουλειά, με το πώς φέρεσαι στους συνεργάτες σου». Αν αυτή η απάντηση ήταν στάτους στο Facebook, σίγουρα θα έκανα like, λέω στη Θεανώ Πετρίδου. «Είναι μεγάλη η δύναμη του like», σχολιάζει. «Tα social media είναι ένα μεγάλο τερέν. Σήμερα, αν δεν συμμετέχεις είναι σαν να μην υπάρχεις καθόλου μερικές φορές. Δεν ξέρω αν πρόκειται για φούσκα που θα σκάσει κάποια στιγμή και η αλήθεια είναι ότι με τρομάζει μερικές φορές η άνεση του να σχολιάζεις και η δύναμη που μπορεί να έχει αυτό, αλλά δεν γίνεται να μην τα υπολογίσεις».